خـدایـا

 دست هایـت را زیـر تـنهـاییـمْــستوטּ کُـن !

مـטּ از آوارگے مـے تـرسم ...

بـَعضـے وَפֿــتـآ

بـآيـَـכ تـَنهـآ بـآشـے ،

تَنهـآـے ِ تَنهـآ ....

هـے آهَنـگــ گوشـ بــכے ،

فِكــ ڪـُـنـے ،

هَمــہ چيـو بـريزـے تـُو פֿــوכتـــ ...

تـآ مـَرز ِ اِنفجـآر بـرـے ....

اونـوَפֿــ כر ِ اُتـآقـ ُ بـآز ڪـُـنے ُ بـآ هَمـوטּ

لـَبـפֿـَـنـכ مـَسـפֿــَرــہ ـے هَميشگـے وـآنِــموכ ڪـُـنـے

ڪـہ هَمــہ چے פֿــوبــہ ..(!!)

                

دنبال بهانهنباش عزیزم

چشم که گذاشتم برو

و هروقت خواستی برگرد

من تا بینهایت شمردن را بلدم

دلم گرفتــــــــــــــــه از ایـــــــــــن شهـــــــــــــــر

کهـــــــــ ادمهایشــــــــــــــــــ همچون هوایـــــــــــــــــش

ناپایـــــــــــــــدارند

گاهیــــــــــــــــــ انقــــــــــد پــــــــــــاک کهــــــــــــ باورتـــــــــــــ نمیشود

گاهیــــــــــــــ انچنان الوده کهـــــــــــــــ

نفستــ_ـــ_ــــ_ میگیـــــــــــرد

    

ابراهیم نیستم

اما کودک درونم را

قربانی کسی کردم که ارزشش

کم تر از یه گوسفند بود

وسط دعوا یه جمله هست که میتونه داستان رو عوض کنه

حرف نزن بیا بغلم

زن که باشی

عاشق که شوی چشم سفید صدایت می کنن

راست می گویند

چشمم سفید شد

به جاده هایی که تو مسافرهیچ کدام نبودی